BLOG

Ukryty ból to część życia osób, które idealizują, a nawet w precyzyjny sposób wypierają zło, którego doświadczają ze strony najbliższych im osób. Niby są potrzebni, niby są kochający, niby są wspierający, niby są blisko, niby nie można bez nich żyć, niby świata poza nimi nie widać, a jednak wciąż tak wiele bólu i cierpienia nam sprawiają… Niby, niby, niby…

Bo tak naprawdę wszystko jest na „niby”, gdy bliska osoba okazuje się jednostką terroryzującą nasz wewnętrzny świat. W tych sytuacjach ciężko jest człowiekowi poznać prawdę. Ból prawdy staje się czymś o wiele gorszym, niż to, czym i kim faktycznie się otacza… (więcej…)

Los zsyła na każdego z nas bomby udręki. Jedne mniejsze, drugie większe. Otaczają nas, jak wirusy w czasie sezonu grypowego. Tworzą pole minowe ciągłego smutku i cierpienia. Tylko człowiek będący ich zakładnikiem wie, jak wielki ból sprawia mu każda sekunda, minuta, godzina… Jednak Ty…
(więcej…)

Początki zawsze są piękne – romantyczne spotkania, randki w świetle księżyca, miłe słowa na dobranoc, czułe objęcia… Bliskość potęgująca dreszcze. A jeszcze piękniejsze bywają wyobrażenia o tym, jak w przyszłości będzie wyglądać owa relacja: „Jeśli teraz jest tak pięknie i cudownie, to, dlaczego później nie miałoby być jeszcze fajniej…”
(więcej…)

Z życia wzięte…

Zbliża się wiosna, dlatego też coraz częściej otwieram okna i rozkoszuję się świeżym powietrzem podczas pracy. Niestety dzisiaj było inaczej. Pomimo wlatującej wiosny przez okno i dobrego samopoczucia od samego rana, nagle straciłam jakąkolwiek chęć do działania. A wszystko przez to, co usłyszałam…

W skutek szeroko otwartego okna, usłyszałam rozmowę matki z synem, a raczej agresywny monolog skierowany w stronę dziecka… A brzmiało to tak: (więcej…)

Beata przyszła na terapię, ponieważ nie mogła uspokoić własnych myśli, zamartwiała się w kółko. Nieustanie w głowie odtwarzała obrazy przeszłych problematycznych sytuacji, bez jakiejkolwiek możliwości wydostania się z nich. Utknęła w letargu własnych negatywnych myśli, bez możliwości podjęcia jakiegokolwiek działania niwelującego te myśli. Trwała w przeszłości, jak w więzieniu. Obsesyjnie przetwarzała przeszłe zdarzenia i za nie się obwiniała, a nawet biczowała. Wiedząc, jak wielką krzywdę sobie sama wyrządza, postanowiła skupiać się na codzienności, aby w jakiś sposób się uwolnić. Ale niestety to nie pomagało. Nie była w stanie uspokoić natrętnych myśli…

Co to są ruminacje?

(więcej…)

Życie wypełnione emocjami i uczuciami jest niezwykle ważne. Bo czymże było życie bez nich? Jedną wielką mechanicznością… A tego na pewno nikt z nas nie chciałby. Jednak problem pojawia się w momencie, gdy zbyt dużo w nas nieprzyjemnych uczuć, takich jak: smutek, gniew, żal, czy niepokój. Wszystko to potęguje ból i cierpienie. Czujemy się sparaliżowani i wyczerpani. Potrzebujemy tlenu…

Jak odzyskać spokój ducha?

(więcej…)

Adam nie raz zarzekał się w rozmowach z kolegami, że żona na pewno go nie zdradzi. Przecież łączy ich coś głębokiego – wielka, bezgraniczna miłość… Jednak niestety, przyszedł taki dzień, w którym wielka miłość pękła jak bańka mydlana. Mężczyzna porządkując pocztę w komputerze odkrył prowadzoną od kilkunastu miesięcy korespondencję swojej żony z obcym facetem. Ich wiadomości nie tylko były pełne podziękować za miłe spędzone chwile, ale przede wszystkim były przeładowane seksualnymi propozycjami. Adam nagle stracił grunt pod nogami. Relacja, w której żył tak wiele lat stała się dla niego jednym wielkim kłamstwem. Pragnął wyjaśnień… (więcej…)

Daniel był czwartym i zarazem ostatnim dzieckiem swoich rodziców. Dorastając uwielbiał angażować się we wszystko, co było powiązane z filmem. Bardzo często bawił się, odgrywając różnego rodzaje role, do których sam wcześniej wymyślał scenariusze. Pomimo swej bystrości, był znacznie słabszy w nauce w porównaniu ze swoim rodzeństwem, za co jego rodzice nagminnie go krytykowali. Daniel, choć miał grono swoich zaufanych przyjaciół, to jednak bardzo często był wyśmiewany, a nawet zastraszany w szkole. Wszystko to kazało mu uwierzyć w to, że jest „dziwny”, a przede wszystkim „głupi”. W życiu dorosłym nigdy nie czuł się komfortowo w większej grupie osób, a kobiety wręcz wywoływały w nim paniczny lęk. Nigdy też nie czuł się tak, że pasuje do ludzi, co z czasem jeszcze bardziej podkręciło jego samokrytycyzm. Czuł, że musi ciągle zwracać uwagę na swoje wady, aby spróbować, choć troszkę je poprawić, zanim inni się zorientują, w czym problem…
(więcej…)

Nie wiadomo kiedy, nie wiadomo skąd nagle pojawia się on – narcyz. Oczarowuje swą sylwetką, inteligencją i nienaganną posturą. Można rzec, że ideał chodzący w ludzkiej skórze. Niestety nic bardziej mylnego, a wiedzą o tym najlepiej osoby, które są z nim w bliskiej relacji.

Piękny i uroczy. Inteligentny i powabny. Szarmancki i czarujący… A tak naprawdę człowiek bez serca, choć serce ma, to wypełnione wysokim poziomem arogancji, poczuciem wyższości, a przede wszystkim potrzebą bycia podziwianym.

Jak rozpoznać osobowość narcystyczną? (więcej…)

„Pewien młodzian imieniem Sira wstąpił do klasztoru, w którym praktykowano regułę milczenia. Raz na pięć lat mnisi mogli odezwać się do opata, ale wypowiadając tylko dwa słowa.

Po pierwszych pięciu latach zawezwano Sirę przed starca.

• Coś do powiedzenia? – spytał opat.
• Twarde łoże – odpowiedział młodzian.

Minęło kolejnych pięć lat i scena się powtórzyła. Opat spytał:

• Coś do powiedzenia?
• Jedzenie okropne – wykrzyknął Sira.

A gdy przeszło kolejnych pięć lat: (więcej…)