Rodzina, to najważniejsza komórka społeczna, na której opiera się istnienie. Od najmłodszych lat wpływa na nasze wartości i normy, które w późniejszym czasie rzutują na postępowanie oraz zachowanie.

Życie w dużym stopniu jest zależne od przekazanych wartości – to one kształtują obraz rzeczywistości.

Jak odnaleźć się w małżeństwie?

Głównym trzonem rodziny jest małżeństwo. Małżeństwo, to związek dwojga ludzi wychowywanych w odmiennych wartościach, poglądach, normach, a nawet w odmiennych kulturach – a co jest z tym również powiązane – w odmiennych wyznaniach, w odmiennych tradycjach religijnych oraz w innym podejściu do życia z religią.

Czy małżeństwo wielowyznaniowe jest możliwe?

Podejście do religii i wiary jest bardzo mocno uzależnione od tego w jaki sposób do tej kwestii podchodzili nasi rodzicie, czy opiekunowie. To oni swoim postępowaniem i wyznawanymi zasadami dają obraz wiary. Religia i podejście do wiary kształtowane jest od dzieciństwa. Religia przechodzi różnego etapy w naszym życiu i jest ściśle powiązana z naszym życiem.

Każdy z nas ma swoje indywidualne podejście do wiary, jest ono kształtowane przez całe życie. Tylko od nas zależy, czy chcemy iść drogą naszych rodziców, wyznawać ściśle założone zasady wyznaniowe, czy stworzyć swoje indywidualne podejście do religii. Pamiętajmy o tym, że jesteśmy wolnymi ludźmi, a podstawą istnienia jest miłość.

Związki małżeńskie są nasycone wieloma konfliktami i w wielu przypadkach konfliktami wyznaniowymi. Zawierając małżeństwo, wiążąc się z „obcą” osobą, niekiedy nie jesteśmy w pełni świadomi z jakimi wartościami będziemy obcować – do jakiej rodziny należy nasz partner, jakie zasady i normy są w niej przestrzegane…

Przed połączeniem się węzłem małżeńskim zachęcam wszystkich do bliższego poznania kultury wyznaniowej partnera i jego rodziny. Nie obawiajcie się rozmów i pytań. Warto rozpocząć poznanie od samego początku związku. Budowanie poprawnych relacji wyznaniowych z partnerem ma ogromny wpływ na kolejne etapy związku. Miłość dwojga odmiennych osób, silniejsza niż zakorzenione poglądy jest warta uwagi i poświęcenia.

Nigdy nie wolno zapominać o rozmowie o religii, o potrzebach wyznaniowych. Indywidualne podejście do religii nie jest niczym złym. Wszystko jesteśmy w stanie pogodzić ze sobą. Wiele par połączyła siła miłości pomimo, że są innego wyznania.

Rozmowy i ustalenia między partnerami są niezwykle ważne w tym momencie. Warto ustalić i zaznajomić się z praktykami religijnymi partnera. Warto poznać jego wiarę, jego poglądy i zasady. Otwórzmy się na partnera i jego wiarę.

Każdego dnia pokazujmy, że szanujemy i oczekujemy wzajemności. Cichy kontrakt małżeński jest jak najbardziej wskazany. Ustalmy w nim granice i potrzeby. Nie zapominajmy o potomstwie – ustalcie w jakiej wierze chcecie wychowywać swoje dzieci. Nie rańcie wierzeń partnera – podkreślaj, jak bardzo ważna jest dla Ciebie jego religia, a tym samym indywidualne podejście do praktyk wyznaniowych. Pokaż, że obrzędy religijne będą ujmowane w życiu potomstwa, ale kształtowanie życia będzie oparte na zgodzie obu religii. W późniejszym czasie i w pełnej świadomości, dzieci ukształtują swoje podejście do religii, do jej wielowymiarowości.

W wielu momentach jesteśmy świadkami złego obrazu dawanego potomstwu. Podkreślam, że każdy z nas ma prawo indywidualnie podchodzić do kwestii wiary. Nie należy wywoływać presji na partnerze tłumacząc krytykę w jego kierunku: „złym obrazem dawanym dzieciom”.

Pamiętaj, każdy z nas przechodzi przez różne etapy związane z religią. Dzieci mogą owe zachowanie kojarzyć z przykrym obowiązkiem, a w późniejszym wieku oszukiwać rodziców i tym samym znienawidzić wymagane przez rodziców praktyki. Pokażmy im, że Bóg jest wszędzie – zachęcajcie do modlitwy nawet na spacerze. Jeśli partner nie ma ochoty na spotkanie wyznaniowe – uszanujcie i pokażcie potomstwu, że wszyscy mają prawo do modlitwy w samotności, np. podczas odpoczynku. Zaznaczajmy, że to jest równie ważne dla naszej duszy. Nigdy nie krytykujmy… – krytyka zakodowana w podświadomości w późniejszym okresie może, to wywoływać efekt odwrotny do zamierzonego i dziecko już jako osoba dorosła będzie oddalać się od religii wyznawanej w rodzinie. Przemyślcie i przedyskutujcie podjętą powyżej tematykę religijności potomstwa.

Wpływ rodzin partnera jest również ważny w związku dwojga ludzi. Często rodziny nie akceptują, bądź usilnie chcą zmieniać ustalone zasady między partnerami. W tym wypadku należy pamiętać o rozmowie z partnerem o wpływach rodzin. Nie bójcie się ustalać w jaki sposób mają odbywać się wizyty najbliższych i na ile jesteście w stanie zaakceptować ich sugestie. Ataki, ciągłe kontrole, a nawet „nieświadome” nawoływanie do modlitwy mogą negatywnie wpłynąć na waszą relację.

Konflikty wyznaniowe pojawiają się również w momencie kiedy partnerzy są tego samego wyznania. W tym wypadku należy również pamiętać o cichym kontrakcie. Każdy z nas ma prawo na odmienne podejście, nawet do tej samej religii.

W tym momencie pragnę przytoczyć historię, którą opowiadał Pastor parom mającym problem na linii związek – najbliższa rodzina. Pastor zawsze podkreślał wielką moc małżeństwa. W zależności od sytuacji w danej rodzinie, w danym małżeństwie opowiadał i jednocześnie sugerował jednemu z nich:

„Mężczyzna wraz żoną i swoją matką znajdują się na łodzi na głębokich wodach. Wszyscy spoglądają na rozgniewane fale. W pewnym momencie obie kobiety wypadają z łodzi, obie toną. Przerażony mężczyzna wskakuje do wody – kogo pierwszego ratuje ?”

W tych momentach przeważnie zapadała ogromna cisza. Najczęstsze odpowiedzi, jakie uzyskiwał to:

„Matkę ponieważ jest starsza”.

Pastor wstawał i łapał małżonków za ręce i prosił ich o przypomnienie sobie przysięgi małżeńskiej. Po powtórzeniu przysięgi, pytał:

„Czy swojej matce przysięgałeś/aś?”.

Często pojawiały się łzy i żal. Dzięki tym słowom wiele par zrozumiało jak bardzo ważna jest składana sobie przysięga. Jak bardzo ważne jest małżeństwo. Nie bójmy się zawalczyć o swoje małżeństwo, nawet jeśli mielibyście poświęcić kontakty z rodziną. Rodzice kochają i będą kochać, a partner to najważniejsza osoba w Twoim życiu. To z nim będziesz dzielić każdy dzień, to on wypełnia chwile Twojego życia. Spraw aby miłość trwała – nie krzywdźmy. Rozmawiajcie i ustalajcie. Mówcie o swoich spostrzeżeniach, nie bójcie się mieć odmienne zdanie.

Poproś o szacunek i gwarancje bezpieczeństwa. Każda osoba powinna zagwarantować swojej drugiej połówce bezpieczeństwo i gwarancje obrony nawet przed atakami, bądź naciskami najbliższych. Nigdy nie zostawiaj go/jej z tym sam na sam. Szanuj i kochaj – pokazuj to w czynie i słowie.

Co to jest szacunek wyznaniowy?

Szacunek wyznaniowy, to najważniejsza powinność międzyludzka. Pamiętaj, każda religia niosąca przekaz miłości i szacunku do bliźniego jest wiarą godną uwagi. Nigdy nie zmuszaj do modlitwy, ani jej nie zabraniaj.

Wielu wciąż nie szanuje odmienności wyznaniowych – krzywdząc słowem, gestami, a nawet czynami. Warto zapoznać się z historią i głównym przekazem każdego wyznania. Nie zapominaj, że wiele religii wywodzi się z tych samych ksiąg wyznaniowych. Nie należy ich ganić, warto je poznać i zrozumieć. Twoja religia może mieć korzenie w innych wyznaniach. Obrażając inne wyznania – obrażacie swoją religię. Religie często bazujące na tych samych księgach przez lata istnienia są modyfikowane i zmieniane. To, co było ważne stulecia temu w chwili obecnej może zostać zapomniane i zaniechane. Wszystko się zmienia. Poznajcie siebie!

Co zrobić, gdy partner zbyt obsesyjnie podchodzi do kwestii wiary i religii?

Jednym z kolejnych problemów wyznaniowych dotykających małżeństwa jest nazbyt obsesyjne poświęcanie się religii. Zachowania obsesyjne mogą pojawić się z wiekiem i mogą wystąpić w już dojrzałym małżeństwie. Każdy powinien bacznie obserwować swojego partnera. Mów o swoich obawach i przeczuciach. Gdy partner nadto poświęca się religii powinien również dostrzec granice. Granice są niekiedy bardzo cienkie, a nawet czasem niezauważalne. Warto być czujnym.

Musicie rozważyć wiele wątpliwości:

• W jaki sposób postępowanie obsesyjne partnera wpływa na nas samych, na naszą rodzinę?
• Czy owe zachowanie rani najbliższych i samą osobę zaangażowaną?
• Czy owe zachowanie wywołuje konflikty?
• Czy nazbyt obsesyjne zachowanie w tym momencie jest już fanatyzmem?

Szukajcie przyczyn owego zachowania…

Nie obawiajcie się rozmów o tym, w jaki sposób spostrzegacie rzeczywistość. Może osoba, która dotyczą owe obawy nie jest tego świadoma i jest skłonna do zmiany swojego obsesyjnego zachowania.

Bądźcie świadomi również tego, iż osoba postępująca w ten sposób może odebrać, to jako atak na jej osobą i wiarę. W tym momencie musicie być przygotowani na kłótnie, a nawet krzyki. Partner może poczuć się zastraszany i będzie za wszelką cenę się bronić. Ważną kwestią jest podkreślanie wyrozumiałości i podziwu do jego osoby. Warto podkreślać swoją miłość i potrzebę bliskości.

W jaki sposób zmienić swoje zachowanie, aby móc odnaleźć szczęście i zgodę wyznaniową?

Pamiętaj, że każdy z nas ma prawo do asertywności. Nie lękaj się mówić „NIE”. Mów „nie”, nawet gdy ktoś próbuje Ci wmówić, iż Twoją powinnością jest oddanie się religii, w taki sam sposób, jak on/a to widzi i postrzega. Każdy z nas ma swój własny sposób na kontakt z Bogiem.

Jednym z ważnych elementów odnajdywania wspólnej drogi wyznaniowej jest szczera rozmowa i przekaz.

Zastanówcie się wspólnie:

• Jak wygląda  Twoja modlitwa w świątyni wypełnionej po brzegi różnymi ludźmi?
• Czy jesteś skupiony/a?
• Czy modlitwa jest szczera i głęboka?
• Czy jesteś w pełni skupiony/a na słowie Bożym? Czy może po prostu wypełniamy obowiązek wyznaniowy?

Każdy powinien opowiedzieć o tym swojemu partnerowi. Poprosić go o to, by odnalazł chwilę na wspólną modlitwę. Zaproponujcie partnerowi wspólną modlitwę w ciszy, wśród przyrody. Pamiętaj – Bóg jest wszędzie, nie tylko w świątyni.

Dwa razy w miesiącu zaplanujcie swój własny pomysł na wspólną modlitwę. Nie traktujmy niedzielnego nabożeństwa jako obowiązku. Jeśli odczuwasz niepokój zakomunikuj to partnerowi. Jeśli serce partnera przepełnione jest Bogiem to uszanuje Twoje indywidualne podejście do rytuałów religijnych. Przymusy, nakazy i zakazy, to wrogowie relacji partnerskiej. Rozważcie każdy z elementów wyznaniowych – rozmawiajcie i dyskutujcie. Kochajmy i pozwólmy się kochać.

Co jeśli partner zbyt mocno kocha, ale nie Ciebie?

Wiele osób już na początku związku rozważa, czy należy konkurować z Bogiem, z głębią wiary partnera. Istnieją związki, w których jeden z partnerów stawia obowiązki wyznaniowe nade wszystko, nad związek. Osoba, która nie potrafi odnaleźć się w tej sytuacji powinna zastanowić się nad przyszłością, nad swoją przyszłością.

Pamiętaj, małżeństwo nie zmienia ludzi. Specyficzny charakter partnera może nawet pod wpływem związku małżeńskiego jeszcze bardziej się wyostrzyć. Na początku, gdy się poznajemy należy zwracać uwagę na każde sygnały. Jeśli partner nazbyt stawia oddanie się wierze, pozwólmy mu na to, a sami nie cierpmy. Małżeństwo tego nie zmieni. Świat przepełniony jest miłością – odnajdźmy swoją.

Miłość ziemska ma być przepełniona miłością duchową, ale nigdy nie powinna z nią rywalizować. Ostatnio poznałam piękną historię Nicka Vujicica. Nick to niepełnosprawny ewangelizator, który odnajduje swoją miłość w niesieniu słowa Bożego, a mimo to stawia nade wszystko na pierwszym miejscu małżeństwo. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z jego historią. Siła w dążeniu do szczęścia, do szczęścia małżeńskiego, to najważniejszy element istnienia. Osoba kochająca zrozumie Twoje obawy i uszanuje Twoje potrzeby.

Podejście do religii jest wielowymiarowe. Ile ludzi na świecie – tyle poglądów i potrzeb wyznaniowych. Niosąc miłość i szacunek w sercu uszanujmy odmienność.

Pamiętaj, iż jedną z podstawowych potrzeb emocjonalnych człowieka jest przynależność do społeczności i w tym społeczności wyznaniowych. Szanuj ludzi i ich potrzeby, a zostanie to wynagrodzone.

---

Wszystko, o co w modlitwie prosicie,
stanie się wam dane, tylko wierzcie, że otrzymacie.
Mk 11,24

---

Autorka: Agnieszka » O MNIE

Skomentuj