Czy masz poczucie, że odstajesz od innych? Czy często unikasz innych osób i najlepiej czujesz się w samotności? Czy wolisz milczeć i słuchać niż opowiadać o sobie? Czy lubisz odpoczywać będąc sam na sam? Jeśli odnajdujesz siebie w tych pytaniach, to istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że jesteś introwertykiem, a co najważniejsze wszystko jest z Tobą w porządku. Choć niektórzy mogą twierdzić inaczej…
Niestety introwertycy bardzo często muszą mierzyć się z negatywnymi opiniami na swój temat. Pomimo, że stanowią od 30 do 50 procent populacji, to wciąż zbyt wiele osób nie jest w stanie zrozumieć, że nie każdy pała energią, gdy jest w towarzystwie. Nie rozumieją, a nawet krytykują osoby, które lubią milczeć. Tak jakby świat musiał składać się tylko z ludzi, którzy nieustannie muszą o czymś gadać. Jednak świat nie jest czarno- biały. Ma on wiele różnych odcieni, które warto odkryć i zrozumieć. Takowego samozrozumienia potrzebują również sami introwertycy, którzy będący pod presją innych osób zaczynają źle o sobie myśleć. Dlatego dzisiaj przychodzę z poleceniem książki „Sekretne życie introwertyków. Przewodnik dla cichych i wszystkich, którzy chcą ich zrozumieć” autorstwa Jennifer Granneman (link do książki >TUTAJ<), która daje ogromne wsparcie ku większemu zrozumieniu siebie i ludzi, którzy zachowują się inaczej niż nakazują „foremki” narzucone przez społeczeństwo. Co ważne sama autorka należy do grona osób introwertycznych, co sprawia, że podchodzi do tematu introwersji z ogromną pokorą i oddaniem. Dzieląc się swoimi doświadczeniami, pokazuje prawdziwą naturę introwertycznych ludzi w prawie wszystkich sferach życia: od pracy, przez życie towarzyskie, po relacje miłosne i rodzinne. A wszystko po to, aby nasze wspólne życie stało się łatwiejsze i wypełnione akceptacją oraz zrozumieniem. Sądzę, że z tej książki skorzystają nie tylko introwertycy, ale również ekstrawertycy, których bliscy lubią swoją samotnię.
Kim jest introwertyk?
Słowo introwersja pochodzi od łacińskiego „intra” – „wewnątrz” i „vertere” – „zwracać się”. Tak więc, introwertyk to osoba, która energię czerpie z własnego życia wewnętrznego. Bez szerszego zrozumienia introwersji, można by uznać, że introwertyk to człowiek cechujący się znacznym egocentryzmem. Nic bardziej mylnego. Kierowanie uwagi do własnego wnętrzna, to forma przeżywania życia od strony wewnętrznej. A do tego introwertyk, w dużej mierze, potrzebuje samotności, która daje mu wolność i swobodę przeżywania życia. Samotność dla niego, to również przestrzeń do tworzenia. Dzięki niej zagląda głębiej. Co w dalszej kolejności sprowadza się do tego, że wewnętrzny dialog introwertyka nigdy nie cichnie. Jest mu on potrzebny do przeżywania świata, choć czasem obiera zły kierunek.
Introwertyk najlepiej odpoczywa w samotności. Przebywanie w towarzystwie bywa dla niego ogromnym wyzwaniem, co może potęgować przemęczenie. Niezależnie od przyczyny, introwertyk pragnie intymności i bardzo bliskich relacji, a te niestety ciężko odszukać w tłumie ludzi. To co dodatkowo cechuje introwertyka, to fakt, że nie lubi skupiać na sobie uwagi. W pracy, czy to na uczelni będzie zdystansowany i nie będzie jako pierwszy wychodził z jakimikolwiek inicjatywami. Woli stworzyć coś innowacyjnego w samotności, bo tylko wtedy słyszy swoje myśli.
Od siebie samej mogę dodać, że jako ekstrawertyczka, której bliżej do introwersji 🙂 lubię pogaduchy. Lubię pogadać z kimś bliskim, w szczególności, gdy zajmuję się sprzątaniem, czy jadę samochodem. Zaś mój Introwertyk od tego bardzo stroni i nigdy nie traktuje rozmów telefonicznych jako pewnej formy spędzenia wolnego czasu. Jak już odpoczywać, to odpoczywać, czyli spędzać czas w spokoju i milczeniu. Jako typowy introwertyk woli rozmawiać o czymś ważnym, niż wypełniać powietrze nic niewnoszącym dźwiękiem. Często nowo poznani ludzie określają mojego Introwertyka, jako osobę nieśmiałą. Ja sama gdy go poznałam zastanawiałam się „co w trawie piszczy”. Jego osoba była dla mnie tajemnicą, którą chciałam poznać. Dzisiaj wiem, że nie każdy introwertyk jest nieśmiały, choć może właśnie takie wrażenie sprawiać. Za co podziwiam mojego Introwertyka? Za spostrzegawczość i zauważanie detali. Za sposób koncentracji i umiejętność słuchania bez zbędnego komentowania. Wiele dzięki niemu się nauczyłam…
KRÓTKI TEST
Jeśli wciąż nie masz pewności, czy jesteś introwertykiem, to zrób proszę krótki test, który pozwoli Ci przyjrzeć się pewnym sprawom z innej perspektywy. Test został zaczerpnięty z książki „Sekretne życie introwertyków”. Oto on:„
Odpowiedz szczerze na dwa pytania.
- Gdybyś miał wybrać wymarzone wakacje, które by to były?
- Relaksujące wakacje w samotności albo z drugą osobą, z dobrą książką, w jakimś odosobnionym miejscu.
- Grupowe wakacje z przyjaciółmi i rodziną, pełne ekscytujących aktywności, takich jak hazard w Las Vegas albo imprezy na statku.
Nie myśl o tym, czego się od ciebie oczekuje, ani o tym, która odpowiedź jest „właściwa”. Którą byś wybrał, gdyby cudza opinia nic cię nie obchodziła? Jak pewnie zgadłeś, jeśli wybierasz odosobnioną chatkę, masz skłonności introwertyczne. Jeśli wolisz drugą opcję, pewnie jesteś raczej ekstrawertykiem.
- Wyobraź sobie swój idealny dzień. Co chcesz robić? Z kim chcesz go spędzić?
Jeśli twój idealny dzień obejmuje spędzanie czasu na luzie z jedną czy dwiema osobami – albo w samotności – prawdopodobnie jesteś introwertykiem. Jeśli wyobrażasz sobie siebie otoczonego przez tłum ludzi, robiącego szalone rzeczy – pewnie jesteś raczej ekstrawertyczny.
Pamiętaj, że introwersja i ekstrawersja nie działają na zasadzie „wszystko albo nic”. Wyobraź sobie spektrum z ekstrawersją na jednym, a introwersją na drugim końcu. Wszyscy mieszczą się gdzieś na tym spektrum, jedni bliżej jednego, drudzy – drugiego końca. Nikt nie jest „czystym” introwertykiem ani ekstrawertykiem. „Taka osoba znalazłaby się w domu wariatów” – napisał słynny szwajcarski psycholog Carl Jung, który ukuł pojęcie „introwertyk”. Innymi słowy, wszyscy zachowujemy się w pewnych sytuacjach tak, a w innych inaczej. Kiedy na przykład przebywam w towarzystwie bliskich przyjaciół, mówię, śmieję się, kłócę, a czasem nawet tańczę. To dlatego, że czuję się przy nich swobodnie – ale i tak jestem introwertyczką, która potrzebuje dużo czasu dla siebie.”
Jakie są typy introwertyzmu?
Każdy z nas jest inny. Dotyczy to także introwertyków, co czyni introwertyczny świat jeszcze bardziej bogatszy i ciekawszy. Nie każdego introwertyka będzie okrutnie męczył hałas i tłum. Są tacy, którym nieszczególnie będzie to przeszkadzać. Tam gdzie jeden introwertyk manifestuje zmęczenie, jeszcze inny deklaruje dalszą chęć zabawy.
Bazując na badaniach przeprowadzonych przez dr Jonathana Cheeka, profesora psychologii z Wellesley College autorka wyżej wspomnianej książki przedstawia cztery typy introwertyków. Zanim jednak przejdę do ich opisania, muszę podkreślić, że nie musisz znaleźć się w jednym konkretnym typie. Jako introwertyk możesz należeć do dwóch lub więcej typów. Bowiem te typy mogą się ze sobą mieszać i warto mieć to na uwadze.
Przeczytaj poniższe opisy i odszukaj w nich ten lub te które pasują do Ciebie lub kogoś Ci bliskiego najbardziej. Oto one:
CZTERY TYPY INTROWERTYKÓW
SPOŁECZNY
Kierując się tylko samą nazwą można by uznać, że ten typ introwertyka nastawiony jest na ekstrawertyczne życie. Jednak nic bardziej mylnego. Osoby o wysokim poziomie introwersji społecznej wciąż lubią być sami. Natomiast wyróżnia ich to, że bywają najbardziej towarzyscy, gdy znajdują się w grupie najbliższych przyjaciół niż pozostałe typy. Mimo wszystko nadal czują się wyczerpani emocjonalnie, jeśli pozostają zbyt długo poza domem. Tak więc, introwertycy społeczni preferują spotkania w mniejszych grupach, co oczywiście nie oznacza, że za nimi szaleją. Wręcz przeciwnie – wciąż kochają swoją samotnię. Kochają spokojne aktywności, ale nie dlatego, że są nieśmiali albo noszą w sobie ogrom lęku społecznego. Nie możemy nieśmiałości i lęku społecznego łączyć z introwersją. To nie to samo.
REFLEKSYJNY
Tym razem warto pokierować się nazwą, bowiem introwertyk refleksyjny to ktoś, dla kogo codziennością są refleksje i głębokie rozważania. Ten typ introwertyka nieustannie oddaje się introspekcji. Jego kreatywność i pomysłowość wynika z nieustannej chęci myszkowania po świecie wewnętrznym. Potrafi nieustannie marzyć i przebywać w świcie fantazji. W odróżnieniu od introwertyka społecznego , ten refleksyjny nie nosi w sobie niechęci do spotkań towarzyskich. Tak więc, introwertyk refleksyjny nie podziela niechęci do wydarzeń towarzyskich, które zazwyczaj kojarzą się z introspekcją. Typ refleksyjny może każdy weekend spędzać z przyjaciółmi, a potem odpoczywać myszkując po swoim wewnętrznym świecie. On po prostu uwielbia doświadczać swoich myśli.
NIESPOKOJNY
Ten typ nosi w sobie bardzo dużo nieśmiałości, która potęguje jego wewnętrzny niepokój. Niespokojny introwertyk potrzebuje samotności, nawet wtedy, gdy przebywa tylko z bliskimi mu osobami. Czuje się bardzo niekomfortowo w relacjach, ponieważ nie jest pewien swoich kompetencji społecznych. Ten niepokój zostaje z nim nawet, gdy jest już sam. Potrafi bez końca analizować i przetwarzać różne sytuacje. Dlatego między innymi ten typ introwersji definiowany jest jako pewnego rodzaju tendencja do nieustannego rozmyślania – skłonność do ruminacji . Potrafi godzinami się nad wszystkim zastanawiać, co niekiedy powoduje, że jego głowę nękają obsesyjne negatywne myśli. Często także ten schemat w jego głowie pojawia się w nocy, gdy nie może zasnąć. Do dzisiaj potrafi odtwarzać sytuacje z przed wielu lat.
POWŚCIĄGLIWY
Jeśli nosisz w sobie pewną dozę odwagi i masz ochotę nieustannie próbować czegoś nowego, to na pewno nie jesteś introwertykiem powściągliwym. Bowiem ten typ działa w nieco zwolnionym tempie. Przejście do jakiejkolwiek aktywności zajmuje mu sporą ilość czasu. Woli poukładać sobie wszystko w głowie, zanim podejmie decyzję. Dotyczy to także wypowiadanych słów. Zanim cokolwiek powie dwa razy to przemyśli i przeanalizuje. Co niekiedy powoduje, że jest odbierany jako osoba powolna i bez energii. Tak więc, powściągliwi introwertyk jest rozważny i nie lubi zmian. A co najważniejsze odnajduje on ukojenie w swojej rutynie – uwielbia relaksować się sam, tylko sam.
Powyżej wymienione typy introwertyków przedstawia model STAR, od pierwszej litery angielskich określeń każdego typu. Warte jest również podkreślenia to, że tenże model nieustannie jest doprecyzowywany i nie wszyscy introwertycy się w nim odnajdują.
Jak zaprzyjaźnić się z introwertykiem?
Introwertycy tak jak pisałam powyżej mogą wydawać się nieśmiali i zamknięci, a nawet niekiedy wycofani, co może odstraszać i niepokoić. Jednak warto pamiętać, że pierwsze wrażenie bywa błędne i prowadzi do wyrobienia sobie błędnej opinii, która uniemożliwi Ci prawdziwe poznanie introwertyka. W książce „Sekretne życie introwertyka” autorka podaje czternaście zasad, które warto mieć na uwadze w budowaniu relacji z introwertykiem. Oto one:
- Jeśli chcesz poznać introwertyka, to poświęć mu czas. Pobądź z nim w samotności. Pogadajcie sam na sam. Introwertycy chcą się dzielić swoimi przemyśleniami i refleksjami, ale potrzebują do tego przestrzeni.
- Miej na uwadze to, że introwertyk będzie unikał tłumów. Tak więc jeśli obiecasz mu spotkanie tylko we dwójkę, to dotrzymaj tej obietnicy, ponieważ później może poczuć się przytłoczony, gdy okryje, że jest inaczej.
- Introwertyk lubi konkrety. Nie zawsze będzie miał ochotę reagować na Twoje pogaduszki o wszystkim i niczym.
- Introwertyk rzadko inicjuje rozmowę i nie jest to wyrazem ignorancji. Jest to raczej przejaw troski, aby nie wkraczać w Twoją przestrzeń.
- Introwertyk rzadko będzie wchodził w konflikt. Rzadko też będzie Cię bronić. Nie lubi wszelakich kłótni i będzie ich unikał jak tylko może. Co oczywiście nie jest oznaką tego, że nie zależy mu na Tobie. Po prostu stroni od wchodzenia w konflikty, ale jeśli będzie trzeba to jego odpowiedź będzie krótka, ale stanowcza.
- Introwertyk lubi marzyć, co nie oznacza, że od razu będzie Ci o tym opowiadać.
- Gdy introwertyk milczy to znaczy, że przetwarza.
- Jeśli introwertyk chce pogadać, to daj mu do tego przestrzeń i czas. Nie każdy lubi mówić szybko.
- To, że nie pisze często nie oznacza, że nie zależy mu na Tobie. On woli spotkania w cztery oczy.
- Daj mu czas na decyzję.
- Pomimo, że się cieszy z Twoich odwiedzin, to jednak nie rób mu niespodzianek. Lepiej, aby Twoje wizyty były zapowiedziane. Może czuć się niekomfortowo, gdy akurat w tym momencie potrzebował czasu na odpoczynek.
- Nie oczekuj natychmiastowych odpowiedzi od introwertyka. On potrzebuje czasu na przemyślenie pewnych spraw.
- Po zabawie zawsze daj mu czas na naładowanie energii, a on do tego potrzebuje samotności.
Przyjaźń ekstrawertyka z introwertykiem jest możliwa. Moja osobista relacja jest tego idealnym dowodem. Jedynie czego trzeba to zrozumienia i akceptacji. Dlatego jeśli odszukałeś/aś siebie w dzisiejszym artykule, to proszę pamiętaj, że żaden nadmuchany ekstrawertyk nie ma prawa Cię zmieniać. Introwertyzm jest częścią Twojej osoby. Tak więc, nie rób nic wbrew sobie, nawet jeśli ktoś próbuje Cię do tego przymusić. Bowiem ludzie muszą w końcu zrozumieć, że podstawą jest zrozumienie, a nie na siłę kogoś układanie po swojemu.
Wracając do książki…
Książka „Sekretne życie introwertyków” napisana jest prostym i jasnym językiem. Jennifer Granneman obrazuje introwertyzm na tak wielu płaszczyznach życia, że praktycznie każdy czytelnik będzie kiwał głową ze zdumienia. Pewne jest również to, że każdy introwertyk z łatwością utożsami się z przykładami wymienionymi w tej książce. Autorka daje do tego przestrzeń.
Ciekawym i cennym aspektem tej książki jest ogromna pokora autorki – nie gloryfikuje introwersji, ani nie potępia ekstrawersji. Oba typy temperamentu traktuje jako coś naturalnego, jak bycie leworęcznym lub praworęcznym. To nie jest ani dobre, ani złe, po prostu jest. Nawet w tematach wrażliwych lub drażliwych czytelnik znajdzie porady, które nie są stereotypowe ani dogmatyczne.
Co więcej, „Sekretne życie introwertyków” naprawdę pokazuje introwertykom, jak mogą wykorzystać swoją introwersję i pracować z nią, zamiast z nią walczyć.
„Sekretne życie introwertyków” to książka, którą każdy powinien przeczytać. Introwertycy rozpoznają siebie, zyskają siłę i naprawdę zobaczą, że bycie introwertykiem nie jest cechą drugiej kategorii. Nie ma nic złego w byciu introwertykiem. Z drugiej strony ekstrawertycy czytający tę książkę mogą odkryć okno na introwertyczny umysł i lepiej zrozumieć tych, którzy są najspokojniejsi w swoim życiu. Jeszcze raz gorąco polecam!
Jeśli w dzisiejszym artykule odszukałeś/aś siebie proszę napisz, w komentarzu poniżej, w czym Ci pomaga, a w czym przeszkadza introwersja? Z niecierpliwością czekam na wieści od Ciebie.
Autorka: AGNIESZKA ZBLEWSKA
14 odpowiedzi na “Sekretne życie introwertyków, czyli jak wygląda wewnętrzny świat introwertyka?”
Zostaw komentarz
ODSZUKAJ RADOŚĆ W KILKU SŁOWACH - CZYTAJ i UCZ SIĘ
SZUKAJ
NEWSLETTER
Zapisz się na naszą listę mailingową Niech nigdy nie ominie cię żadna nowinka
NAJNOWSZE ARTYKUŁY
ŚLEDŹ MNIE
KATEGORIE
- DEPRESJA
- EMOCJE i NASTRÓJ
- My Lifestyle
- PSYCHOLOGIA ASERTYWNOŚCI
- PSYCHOLOGIA KOMUNIKACJI
- PSYCHOLOGIA KONFLIKTU
- PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI
- PSYCHOLOGIA ODŻYWIANIA
- PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
- PSYCHOLOGIA PEWNOŚCI SIEBIE
- PSYCHOLOGIA PRACY
- PSYCHOLOGIA PRZEMOCY
- PSYCHOLOGIA RODZINY
- PSYCHOLOGIA ROZWOJU
- PSYCHOLOGIA SEKSU
- PSYCHOLOGIA STRATY
- PSYCHOLOGIA SUKCESU
- PSYCHOLOGIA ŚWIADOMOŚCI
- PSYCHOLOGIA SZCZĘŚCIA
- PSYCHOLOGIA UZALEŻNIENIA
- PSYCHOLOGIA WPŁYWU - AFIRMACJE
- PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ
- PSYCHOLOGIA ZDROWIA
- PSYCHOLOGIA ZMIANY
- PSYCHOLOGIA ZWIĄZKU
- PSYCHOTERAPIA
- TECHNIKI NLP
- TOKSYCZNE OSOBOWOŚCI
- WARTO PRZECZYTAĆ
- WARTO WIEDZIEĆ
- WYSOKA WRAŻLIWOŚĆ
Super artykul ! Z przyjemnoscia przeczytalam i ja jestem potroche jednym i drugim . Nie lubie niezapowiedzianych ale lubie spedzac czas z moimi dziecmi i wnukami i znajomymi .Mysle ze kazdy powinien przeczytac ten artykul i wtedy bardziej by zrozumial zachowania innych ludzi . Pozdrawiam P. serdecznie i dziekuje 🙂
Kochana Pani Celino. Tęskniłam już za Pani słowami 🙂 i z całego serca znów za nie dziękuję. Są one dla mnie ogromną motywacją. Serdecznie pozdrawiam i ściskam.
Odnalazłem siebie w każdym z wymienionych typów. Nie lubię ludzi. Wkurzają mnie. Są hałaśliwi. Strasznie drażni mnie ich niepozbieranie. Nie potrafię cieszyć się życiem bo wszytko sprowadzam do logiki, czy coś jest potrzebne lub użyteczne czy nie. Nie mam przyjaciół ani znajomych. Jedyny kontakt z ludźmi jest czysto zawodowy. Jestem bardzo dokładny we wszystkim co robię. Mam dwie prawe ręce. Widzę wszystko. Potrafię sobie wszystko wyobrazić. Podróż wgłąb siebie jest czymś normalnym.
Najważniejsze to żyć w zgodzie ze sobą.
Cała prawda o mnie. Wkurzają mnie upomnienia, dlaczego nic nie mówisz, mów coś, ale jesteś małomówny
A jak mam mówić byle co, lepiej nie mówić nic
Milczenie jest złotem. A więc cenny z Pana egzemplarz. Proszę o tym pamiętać. Pozdrawiam ❤
Jeżeli miałbym odnaleźć siebie w artykule to w części mówiącej o introwertyku społecznym. Nie lubię ogólnych imprez co nie oznacza, że jak tam jestem psuję towarzyszom zabawę. Żonę zawsze dziwiło, że lubię pozostać w domu w szczególności w jesienno – zimowe wieczory włączyć muzykę instrumentalną lub Chorały Gregoriańskie i pobyć ze sobą, usłyszeć swoje myśli. Wyjazd jak najbardziej na szlak i być częścią przyrody. Pod tym kątem podziwiam Norwegów i ich sposób na wolne.
Warto o tym mówić głośno i otwarcie. Niech świat się dowie, że introwertyzm to wspaniały dar natury.
Po wielu latach dopiero rok temu dowiedziałam się, że jestem introwertykiem. I wtedy zrozumiałam ile zmarnowałam czasu na dopasowanie do reszty, do obcych schematów. Narodzić się na nowo? Nigdy nie jest za późno. Dziękuję za świetny artykuł.
Bardzo dziękuję za komentarz i miłe słowa.
Witam. Mam wrażenie, że ten artykuł jest o mnie. Wszystko na temat. Niestety mój introwertyzm przeszkadza mi życiu. Ludzie nie lubią tego typu osób, nudzą się nami, a nawet męczą. Dla innych jesteśmy mało atrakcyjni. Sam tego doświadczyłem, kiedy moja bliska mi osoba odeszła ode mnie z powodu mojej osobowości. Nie rozumiała mnie, albo nie chciała zrozumieć, zmęczyła się. Niestety tacy ludzie jak ja mają trudne życie, nie wspomnę już o zawieraniu relacji.
Sam tekst bardzo dobry.
Pozdrawiam.
Witam serdecznie. Bardzo mi przykro, że Pana relacja zakończyła się z tego powodu. Musiało to być dla Pana bardzo bolesne. Proszę jednak pamiętać, że zawsze warto rozmawiać i otwarcie mówić o swoich potrzebach. Nie wszyscy to zrozumieją, ale ta “właściwa” osoba, chociaż spróbuje to uczynić. Serdecznie pozdrawiam.
Bardzo ciekawy artykuł , ten mój introwertyk spotykam się z nim od roku . tak lubi być sam , myśli dużo przetwarzają układa sobie w głowie ,nigdy nie pisze do mnie pierwszy, nigdy nie proponuje spotkania zawsze ja muszę robić to pierwsza , czuje sie dziwnie z tym , są dni ze nie odbiera telefonu. Nie lubi się przytulać zbyt często 🤦♀️🤦♀️…nie mówił komplementów,ja jestem kobieta jest bardzo wylewna mam dużo czułości i miłości do niego , pokazuje mu to dbam o niego ale nie otrzymuje nic w zamian. Jest bardzo nie ufny, Zawsze muszę prosić o wszytko bardzo mnie to meczy, bardzo często płacze. Przez jego zachowanie bo to wyglada jak bym mnie olewał zachowuje się trochę jak egoista. Pracuje jako ochroniarz wiec spotyka duzo różnych ludzi, duzo czyta interesuje się polityka i nie tylko jest inteligent oczytanym facetem. Raczej nie jest wycofany czy zawstydzony jeśli chodzi o kobiety, ma pewność siebie bardzo duzo ale czy to może być tylko maska a jak wraca do swojego domu , próbuje się wyciszyć zostać sam jak by odreagowywał to zmęczenie z ludźmi ??? …. Jak się żegnamy to tuli mnie tak mocno jak mnie całuje tak samo…. Zauważyła
ze na wszystko ma czas ze otwiera się prze demna bardzo powoli, nie lubi jak mu się przerywa …kocham go on wie o tym zawsze się uśmiecha jak mu to mówię .
Dziękuję za słowa uznania i przesyłam dużo wspierających myśli. Budowanie relacji bywa trudne, ale to praca dla obu osób.