Czy nieustannie zdarza Ci się rezygnować z własnych potrzeb na rzecz cudzych? Czy przyjmujesz cudze winy na siebie? Czy łapiesz się na tym, że wciąż coś poprawiasz i naprawiasz? Czy szukasz u innych potwierdzenia swojej wartości? Czy wciąż przepełnia Cię strach i dziwne napięcie, choć nic takiego się nie dzieje? Jeśli odnajdujesz siebie w tym, o co pytam i dorastałaś w rodzinie alkoholowej, to zapewne mierzysz się z czymś od czego wciąż próbujesz uciec, a to i tak nieustannie Cię dopada. Jednak Twoje życie nie muszą przepełniać przeszłe schematy. Mimo, że przeszłość wchodzi z brudnymi buciorami do Twojego życia, to Ty nie musisz być swoją przeszłością. Bowiem masz prawo zacząć inne życie…

Dorastanie w rodzinnie alkoholowej jest ogromnie obciążające. Odciska ono głębokie piętno na psychice człowieka. Jest jak kod, który próbujemy rozszyfrować, a i tak niejednokrotnie mu ulegamy. Dlatego gdy na stronie Wydawnictwa Feeria pojawiła się książka „Wyrosnąć z DDA. Wsparcie dla dorosłych córek alkoholików” autorstwa Roberta J.Ackermana (link do książki >TUTAJ<) uznałam, że przyszedł najwyższy czas, abym i ja odniosła się do kwestii DDA. A przyznaję, że bardzo długo ten temat odkładałam na bok, choć wielokrotnie byłam o niego proszona. Moja bierność była spowodowana tym, że do tej pory nie trafiłam na taką książkę, której autor z pokorą odniósłby się do DDA. Zaś Robert J.Ackerman to uczynił. Jego słowa są mi najbliższe, dlatego dzisiaj przychodzę nie tylko z poleceniem wspomnianej książki, ale również z tym, jak uwolnić się od przeszłości, która nieświadomie wdziera się do teraźniejszości i tym samym odciska swoje piętno na przyszłości.

Zanim przejdę do konkretów, to czuję się w obowiązku wyjaśnić, że autor ma na swoim koncie wiele innych publikacji, które oparł na badaniach naukowych. Jest także współzałożycielem amerykańskiego Towarzystwa na rzecz Dzieci Alkoholików. Zaś dzisiaj polecana przeze mnie książka powstała w uznaniu dla kobiet, które wielokrotnie dzieliły się z nim swoimi przemyślenia dotyczącymi pełnionych ról, w które wchodziły pod wpływem przeszłych schematów. Robert J.Ackerman postanowił na podstawie badań przyjrzeć się temu bliżej. Ja również odniosę się do kobiet i mam nadzieję, że niebawem uda mi się napisać artykuł dla płci męskiej. Jednak dzisiaj – moje Kochane Kobietki – będę pochylać ku Wam…

Jak zachowują się dorosłe córki alkoholików?

Nie ma jednego i tego samego wzorca postępowania, które można by było przypisać dorosłym córkom. Bowiem nie wszystkie dorosłe córki alkoholików są obciążone takim samym dziedzictwem czy borykają się z tymi samymi problemami. Co istotne, nie każdą córkę, która dorastała w rodzinie z problemem alkoholowym możemy nazwać dorosłą córką alkoholika. Ta kwestia dotyczy również każdego innego człowieka, który wyszedł z domu, w którym istniał problem alkoholowy. Nie możemy i nie mamy takiego prawa, aby naznaczać ludzi i nalepiać im łatki, które nijak mają się do ich życia. Jest to bardzo krzywdzące i sama jestem od tego bardzo daleka. Jak to słusznie podkreślił autor wyżej wspomnianej książki: „Dość mam już słuchania wykładów czy czytania książek i artykułów o dorosłych dzieciach alkoholików pisanych tak, jakbyśmy byli najbardziej pokręconymi, dysfunkcyjnymi ludźmi, jakich nosi Ziemia. Nie wiem jak ty, ale ja nigdy nie spotkałem dorosłego dziecka, które nie uważa, że potrafi przetrwać niemal wszystko. Tak, życie dorosłych dzieci alkoholików jest pełne cierpienia. Jeśli jednak dokładnie się sobie przyjrzysz, uznasz, że masz wiele umiejętności i duży potencjał.” Zatem warte jest odniesienie się do samego siebie pod takim kątem, aby bardziej zrozumieć siebie i powielane schematy. I tu nasuwa się kolejna myśl, że nie sam alkohol jest problemem. Nie tylko dorastanie w rodzinie alkoholowej wiąże się z pewnymi, destrukcyjnymi schematami. Bowiem wśród nas żyje wielu „dorosłych dzieci”, które opuściły dom, który był przepełniony dysfunkcjami.

Tak więc, bardzo duże znaczenie ma to, co działo się w samym domu, czyli między innymi jakie panowały w nim zachowania i style rodzicielskie. Dla dziecka ważne jest to, jak bardzo rodzic alkoholik mimo wszystko próbuje być rodzicem. Być może miałaś rodzica, który starał się dobrze pełnić swoją rolę, ale nie umiał wyrwać się z uzależnienia alkoholowego. Albo mogłaś mieć takiego rodzica, który był kontrolujący lub ignorujący i nie stronił od alkoholu. Nie wszyscy rodzice wykazują takie same zachowania, czy takie same style rodzicielstwa. Zgodnie z przeprowadzonymi badaniami Robert J.Ackerman wskazuje: „Trzydzieści jeden procent dorosłych córek doznało w dzieciństwie przemocy fizycznej, 19 procent było ofiarami przemocy seksualnej, a 38 procent było świadkami przemocy małżeńskiej w swych rodzinach. Odsetki te były trzy do czterech razy wyższe niż w rodzinach niemających problemu alkoholowego. Córki, które doświadczyły nie tylko alkoholizmu rodziców, lecz również przemocy, ucierpiały w większym stopniu i inaczej niż dzieci nieagresywnych alkoholików.”

Następnie, ważne jest również to w jakim wieku było dziecko, kiedy pojawił się problem alkoholowy w domu. Bowiem problem alkoholowy nie musi być od zawsze w określonym domu. Może pojawić się w różnych fazach rozwoju dziecka i inaczej na niego wpływać. Dlatego wielokrotnie jest tak, że rodzeństwo inaczej przedstawia, to co działo się w domu i jaki wpływ na nich to miało. Ty sama możesz nosić w sobie zarówno pozytywne i negatywne wspomnienia.

Nie można też zapomnieć o tym, że pewne znaczenie ma to, kto pił – czy była to matka, czy ojciec, a może oboje rodziców. Co kolejno miało swój wpływ na kształtowanie się więzi, która z każdym rodzicem może być inna. Nie możemy też zapomnieć o udziale innych osób. Jak się okazuje wpływ z zewnątrz ma znaczenie. Bowiem to, czy miałaś w swoim otoczeniu jakieś osoby, które służyły Ci pomocą ma swój udział w tym, jak dzisiaj sobie rodzisz.

Jak się okazuje wszystko ma znaczenie. To co powyżej miesza się ze sobą i wpływa na to, co wyniosłaś z domu. Jako dziecko próbowałaś jak tylko mogłaś przystosować się do swojej rodziny. Próbowałaś za wszelką cenę być kochaną, ale to uczucie było rzadkie, pokrzywione, lub wcale go nie było. Wypełniałaś pewne zadania, które miały być pomocne, ale nie zawsze takie były. Natomiast to wszystko przyczyniło się do tego, co dzisiaj czujesz, jak o sobie myślisz i jakie schematy powielasz…

Czy jestem DDA?

Jeśli nosisz w sobie niepewność co do tego, czy możesz określić siebie jako „dorosłą córkę alkoholika”, to proszę spróbuj odpowiedź na kilka pytań, które autor umieścił w książce „Wyrosnąć z DDA”. Oto one:„

Czy kiedy dorastałaś, po cichu czułaś, że jesteś inna od reszty dziewczynek? Czy nadal czujesz się inna jako kobieta?
Czy jesteś typem dorosłej córki, u której występuje wiele nierozwiązanych problemów z dzieciństwa? Czy masz poczucie, że czegoś w twoim życiu brakuje, ale nie wiesz, co to jest?
Czy jesteś ogromnie kompetentna w pewnych obszarach życia, ale w innych czujesz się całkiem bezradna?
Czy masz problemy w związkach i zawsze ciągnie cię do niewłaściwych osób?
Czy starasz się ukrywać niskie poczucie własnej wartości?

Udzielane przez ciebie odpowiedzi zależą od twojego dzieciństwa, od tego, jak głęboko na ciebie wpłynęło, jak radzisz sobie w dorosłym życiu oraz jak dobrze rozumiesz siebie i swoje pragnienie ozdrowienia. Wszystkie te pytania i odpowiedzi mogą brzmieć dezorientująco, zwłaszcza jeżeli uważasz, że twoje dzieciństwo jest już za tobą i obecnie nie ma na ciebie wpływu. Czy doświadczasz dzisiaj pewnych problemów, ale nie jesteś pewna, skąd się one biorą? Czy naprawdę różnisz się od innych kobiet lub innych dorosłych córek?”

Oddaj się krótkiej refleksji jeśli tego potrzebujesz, i co najważniejsze pamiętaj, że nie musisz zmieniać swojego życia jeśli tego nie chcesz. Jednak jeśli Twoje dzieciństwo było przepełnione lękiem i zmartwieniami dotyczącymi tego, co dzieje się w domu, to wiedz, że masz prawo do zmiany, która uwolni Cię od tego, co wybrzmiało w Twoich myślach pod wpływem powyższych pytań. Tak więc, jeśli w dzieciństwie niepokoiłaś się o zdrowie pijącego rodzica; nosiłaś w sobie strach i złość z powodu nieprzewidywalności, która panowała w domu; martwiłaś się ciągłymi konfliktami rodziców; czułaś się winna temu, że rodzic/rodzice piją; bałaś się zachowania rodzica, który nie stronił od przemocy; myślałaś, że nieustannie musisz zasłużyć na miłość rodzicielską, to zauważ jak pod wpływem tych trudnych sytuacji kształtujesz swoje obecne życie. Wiedz, że możesz też nosić w sobie mieszane uczucia do swojej przeszłości. Możesz przypominać sobie dobre i złe chwile. Możesz przypominać sobie, jak Twój rodzic kochał, jak i bardzo Cię nienawidził. Jednak pamiętać, że w rodzinach alkoholowych, podobnie jak w innych dysfunkcyjnych domach, negatywne zachowania zwykle przeważają nad pozytywnymi. Miej proszę to na uwadze. A teraz jeśli potrzebujesz zmiany, to uczyń ją tylko dla siebie.

Jakie schematy wkradają się do życia dorosłych córek alkoholików?

Zmiana jest bliska. Jednak wiele dorosłych córek nie wie, co ma zmienić – nad czym ma popracować, aby odmienić swoje życie. Powielane negatywne schematy bywają tak bardzo zakamuflowane, że trudno jest je nazwać i określić. Bardzo często też się ze sobą mieszają, co jeszcze bardziej utrudnia ich odkrycie. Dlatego teraz przedstawię kilka schematów zachowań, w których możliwe, że odnajdziesz siebie. Przypatrz się każdej roli, bowiem możesz odszukać siebie nie tylko w jednym, ale w kilku schematach.

Zanim jednak to zrobisz, proszę pamiętaj, że każdy typ ma swoje pozytywne i negatywne następstwa. Kluczem do ozdrowienia jest przepracowanie tych negatywnych cech i obracanie ich w zalety, tak aby dojść do tego, co będzie sprzyjało Twojej wewnętrznej odporności.

Pamiętaj też, że nie wszystkie zachowania możesz przypisać temu, że jesteś dorosłą córką alkoholika. Pewne schematy mogły wykształcić się w Tobie już gdy byłaś osobą dorosłą. Mimo wszystko wiedz, że wszystkie negatywne schematy możesz zmienić i przepracować. Czy jesteś gotowa odszukać siebie? Jeśli tak, to przypatrz się poniższym rolom i sprawdź, czy występują i one w Twoim życiu. Oto one:

MISTRZYNI SKUTECZNOŚCI

Będąc w tym schemacie za wszelką cenę dążysz do tego, aby być zewnętrznie jak najbardziej skuteczna. Ludzie rozpoznają Cię po dokonaniach. Uważasz, że stanowisz tylko wtedy jakąś wartość, gdy Twoje postępowanie jest skuteczne, czyli cokolwiek warte. W relacjach chcesz mieć wszystko pod kontrolą i zwykle w tym celu jesteś gotowa wykonywać więcej zadań, niż na Ciebie przypada. Pilnujesz i kontrolujesz, a silnie poczucie, że tylko doskonałe rzeczy warte są uznania nie pozwalają Ci osiągnąć wewnętrznego spokoju.