Kaśka – trzydziestoletnia, dobrze zarabiająca kobieta, spełniającą każdą zachciankę swojego męża. Nigdy nie sprzeciwiła się wobec prośby męża, choć niektóre były one dla niej niewygodne i uciążliwe. Potrafiła o drugiej nad ranem pojechać po piwo dla męża, choć ten mógł zrobić to sam. Wewnętrznie uważała, że jeśli nie spełni jego życzenia dojdzie do rozpadu małżeństwa. Było w niej bardzo dużo obaw. Przeraźliwie bała się samotności i tego, że sobie bez niego nie poradzi. Wyobrażenie o tym, że mąż może kiedyś ją zostawić, wywoływało w niej odrętwienie i budziło przerażenie. Mąż był dla niej całym światem, co wielokrotnie było wykorzystywane.
Czym charakteryzuje się zależne zaburzenie osobowości?
Osoby z tym zaburzeniem potrzebują drugiego człowieka, aby ten się nimi zaopiekował. Uważają, że sobie nie poradzą w pojedynkę. Obawiają się samotności, jak ognia. Często też wykazują się natrętnym lub uległym zachowaniem. Mają bardzo duże trudności z podejmowaniem codziennych decyzji, co sprawia, że domagają się licznych porad. Zazwyczaj podporządkowują swoje poglądy i potrzeby do innych, aby ci ich nie opuścili. Brakuje im pewności siebie, co powoduje, że bazują na decyzjach innych osób. Są w stanie wytrzymać fizyczne i psychiczne ciosy w obawie przed samotnością. Funkcjonują dobrze, o ile nie muszą zostać same.
Co warto zaznaczyć – osoby o osobowości zależnej są zazwyczaj bardzo opiekuńcze i niekiedy nad wymiar troskliwe. Jednak pod warstwą zewnętrzności kryje się potrzeba bezgranicznej akceptacji. Zagrożenie relacji powoduje, że osoba zależna staje się bardziej uległa. Co często prowadzi do nadopiekuńczości, a nawet służebność w stosunku do innych osób.
Jak rozpoznać zależne zaburzenie osobowości?
Zgodnie z kryteriami diagnostycznymi DSM – 5 zależne zaburzenie osobowości przedstawia:
„Uogólniona i nadmierna potrzeba podlegania opiece, co prowadzi do rozwoju zachowań uległych i nadmiernego przywiązania oraz do obaw przed oddzieleniem, rozpoczynająca się u młodych dorosłych i występująca w różnych warunkach, charakteryzująca się czterema z poniższych:
- Trudność w podejmowaniu codziennych decyzji bez nieustannego sięgania po rady i wsparcie ze strony innych.
- Potrzeba obecności osób, które przejmą odpowiedzialność za większość zasadniczych dziedzin życia.
- Trudności w wyrażaniu sprzeciwu wobec innych w obawie przed utratą wsparcia lub aprobaty. (Uwaga: Nie obejmuje realistycznych obaw przed odwetem).
- Trudność w inicjowaniu projektów lub robieniu czegoś samodzielnie (wynikające raczej z braku zaufania wobec własnych sądów lub zdolności niż z braku motywacji lub energii).
- Nadmierne starania mające na celu uzyskanie wsparcia psychologicznego ze strony innych, prowadzące do dobrowolnego robienia rzeczy nieprzyjemnych.
- Poczucie niewygody lub bezradności związane z samotnością, wynikające z obawy o niezdolność do zaopiekowania się samym sobą.
- Gwałtowne poszukiwanie nowych związków jako źródeł opieki i wsparcia, gdy kończy się dotychczasowy związek.
- Nierealistyczne pochłonięcie obawami przed byciem pozbawionym opieki i konieczność zajęcia się samym sobą.”
Jakie są przyczyny zależnego zaburzenia osobowości?
Przyczyn zależnego zaburzenia osobowości może być wiele. Mogą to być czynniki genetyczne, czynniki związane z procesem wychowania i sposobem interakcji z ważnymi osobami w dzieciństwie oraz czynniki psychologiczne wynikające z temperamentu i charakteru, kształtującego się w interakcji ze środowiskiem społecznym.
Osoby z takimi częściowo genetycznie uwarunkowanymi predyspozycjami do zależności mogą być szczególnie podatne na niekorzystne oddziaływanie nadopiekuńczych rodziców, którzy zamiast rozwijać samodzielność oraz indywidualność dzieci wzmacniają zachowania zależne. Należy jednak pamiętać, że jest to możliwa, ale nie jedyna droga rozwoju osobowości zależnej. W każdym przypadku rozważyć trzeba indywidualną historię określonej osoby, jej cechy wrodzone, charakterystykę rodziny, z której pochodzi i wzajemne relacje między jej członkami.
Jak przebiega leczenie zależnego zaburzenia osobowości?
Leczenie opiera się głównie na psychoterapii, której celem jest m.in. podwyższenie poczucia własnej wartości, zbudowanie pewności siebie, zerwaniu wewnętrznych blokad, które przyjmują formę paraliżujących obaw. Jak również przewartościowania błędnych przekonań, które mówią, że tylko inne osoby są w stanie zagwarantować bezpieczeństwo.
Terapia jest szansą na nabycie ufności do siebie i do własnych możliwości. Osoba z zaburzeniem zależnym uczy się wchodzenia w relacje w sposób, który prowadzi do indywidualizacji a nie podporządkowania. Uświadamia sobie, że ma prawo mieć swoje własne zdanie, które może realizować i co ważne, że inni powinni szanować tę odrębność.
Autorka: Agnieszka » O MNIE
Bibliografia: PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ DSM-5, J.N.Butcher, J.M.Hooley, S.Mineka, Sopot 2017, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne.
2 odpowiedzi na “ZALEŻNE ZABURZENIE OSOBOWOŚCI, czyli jak to jest, gdy człowiek bez drugiego człowieka czuje się nikim…”
Zostaw komentarz
ODSZUKAJ RADOŚĆ W KILKU SŁOWACH - CZYTAJ i UCZ SIĘ
SZUKAJ
NEWSLETTER
Zapisz się na naszą listę mailingową Niech nigdy nie ominie cię żadna nowinka
NAJNOWSZE ARTYKUŁY
ŚLEDŹ MNIE
KATEGORIE
- DEPRESJA
- EMOCJE i NASTRÓJ
- My Lifestyle
- PSYCHOLOGIA ASERTYWNOŚCI
- PSYCHOLOGIA KOMUNIKACJI
- PSYCHOLOGIA KONFLIKTU
- PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI
- PSYCHOLOGIA ODŻYWIANIA
- PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
- PSYCHOLOGIA PEWNOŚCI SIEBIE
- PSYCHOLOGIA PRACY
- PSYCHOLOGIA PRZEMOCY
- PSYCHOLOGIA RODZINY
- PSYCHOLOGIA ROZWOJU
- PSYCHOLOGIA SEKSU
- PSYCHOLOGIA STRATY
- PSYCHOLOGIA SUKCESU
- PSYCHOLOGIA ŚWIADOMOŚCI
- PSYCHOLOGIA SZCZĘŚCIA
- PSYCHOLOGIA UZALEŻNIENIA
- PSYCHOLOGIA WPŁYWU - AFIRMACJE
- PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ
- PSYCHOLOGIA ZDROWIA
- PSYCHOLOGIA ZMIANY
- PSYCHOLOGIA ZWIĄZKU
- PSYCHOTERAPIA
- TECHNIKI NLP
- TOKSYCZNE OSOBOWOŚCI
- WARTO PRZECZYTAĆ
- WARTO WIEDZIEĆ
- WYSOKA WRAŻLIWOŚĆ
Mój były mąż posiada takie zaburzenia osobowości..mimo terapii indywidualnej i kilku terapii małżeńskich nie udało się uratować tego związku.Niestety u Nas największa przeszkoda byli jego rodzice a w szczególności uzależnienie od matki, która poprzez manipulacje starala się przejąć kontrolę nad naszym małżeństwem. Im bardziej się starałam tym bardziej on uciekał do rodziców…
Jeszcze większe trudności pokazuję się, gdy inni dokoła nas nie rozumieją i jedyne co robią, to utrudniają. Warto być świadomym pewnych zależności, zawiłości, a przede wszystkim występujących zaburzeń… Kochana “A” siła jest w Tobie!!! Dziękuję za Twój komentarz i zachęcam do następnych. Agnieszka