Czy wiesz, co robi Twoje dziecko w Internecie? Czy wiesz, do czego jest mu potrzebny komputer czy smartfon? Czy wiesz, jak Twoje dziecko zachowuje się w świecie wirtualnym? Czy rozmawiasz ze swoim dzieckiem o tym, jak bezpiecznie używać urządzeń, które pozwalają mu łączyć się z całym światem? Czy Twoje dziecko zna granice, których nie można przekraczać w Internecie? Czy Twoje dziecko respektuje zasady dotyczące Internetu? Te pytania rodzą sprzeczne emocje i niekiedy nazbyt często pozostają bez odpowiedzi. Jednak są one bardzo ważne dla prawidłowego rozwoju młodego człowieka, którego rzeczywistość opiera się na życiu między innymi w wirtualnej przestrzeni.
Zagwarantowanie poczucia bezpieczeństwa w wirtualnym świecie dzieciom jest kolejnym tematem, który poruszany jest pod czas terapii. Pełni obaw rodzice dopytują, co robić i jak robić, aby uchronić swoje dzieci przed tym, co dzieje się w Internecie. Bowiem sytuacją naturalną jest to, że wielu rodziców obawia się świata, którego nie widać, a jednak wciąga i absorbuje nazbyt mocno. Dlatego dzisiaj przychodzę z wpisem o książce „Smartfonowe dzieciaki” autorstwa Julianny Miner (link do książki >TUTAJ<). Publikacja zawiera praktyczne porady, w jaki sposób rodzice mogą pomóc swoim dzieciom uniknąć niebezpieczeństwa i czerpać korzyści płynące z ery przepełnionej cyfryzacją.
Jedna z rad zawarta w książce dotyczy tego, aby jak najwięcej rozmawiać ze swoimi dziećmi o Internecie i o tym, co tam robią. Autorka sugeruje, aby prowadzić otwarte dyskusje na temat niebezpieczeństwa, które kryje się w wirtualnym świecie. Po przeprowadzeniu wielu wywiadów z pracownikami organów ścigania udowadnia, że cyfrowymi drapieżcami, którzy manipulują i wykorzystują są osoby dobrze znane naszym dzieciom. Są to tzw. przyjaciele z mediów społecznościowych. Dlatego tak bardzo ważna jest rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Dziecko musi czuć, że może zgłosić się do Ciebie z każdą sprawą, nawet z tą, która wydaje się banalna. Musi wiedzieć, że postarasz się pomóc mu ją rozwiązać bez większego ingerowania, oczywiście na ile pozwala na to sytuacja. Bowiem niektóre sprawy będziesz musiał/a wziąć w swoje ręce.
Miner opisuje obecne pokolenie rodziców, jako „analogiczne dinozaury wychowujące cyfrowych tubylców”. Jako ostatnia grupa rodziców, którzy pamiętają czas bez urządzeń mobilnych i technologii, potykamy się o krajobraz, który wydaje się całkowicie intuicyjny dla dzieci. Ja o Facebooku czy o innych mediach społecznościowych dowiedziałam się, gdy byłam już dorosłą osobą. Choć formy komunikacji biły furorę wśród moich znajomych, to ja sama nie miałam potrzeby, aby w nich zaistnieć. Dopiero, gdy Psychology of Life stało się moją codziennością uznałam, że te kanały nawiązywania i podtrzymywania relacji będą mi pomocne. Tak też się stało. Dzięki Internetowi poznałam wiele osób, ale również ja sama dałam się poznać. Uważam, że taki sposób komunikacji, który z niewiarygodną prędkością wpisał się w naszą rzeczywistość jest niebywale pomocny. Ale stwarza także liczne niebezpieczeństwa, o których nazbyt rzadko mówimy.
Niekiedy my, jako osoby już dorosłe nie potrafimy psychicznie poradzić sobie z hejtem, a co dopiero dziecko, które dojrzewa i się rozwija. A niestety ataki w wirtualnym świecie nie znają granic i tylko zbudowanie solidnych wartości będzie pomocne, aby uchronić bliskich przed agresją.
Co ważne dzieci nie tylko powinny wiedzieć, że zawsze mogą liczyć na Twoją pomoc, ale także warto, aby miały pewność, że pomimo ich problemów nie odbierzesz im łączności ze światem, który w określonym czasie staje się dla nich wrogi. Niestety, ale wielu młodych ludzi unika rozmów na temat problemów z którymi się mierzy w świecie wirtualnym w obawie przed odebraniem im możliwości korzystania z tego świata. Jednak takie ograniczenie nie jest rozwiązaniem. Ono nie rozwiązuje problemu, a jedynie go zakopuje. To tak jakby udawać, że nie ma problemu, bo wyłączyło się dostęp do Wifi. Strach przed obawą utraty łączności nie może stać się powodem głębszych problemów.
Choć trudno jest wyznaczyć najodpowiedniejszy wiek na korzystanie z cyfryzacji, to jednak warto umieć o niej rozmawiać i uczyć swoje dziecko z niej korzystać. Podkreślam jeszcze raz – rozmowa i jeszcze raz rozmowa. Twoim zadaniem jest upewnienie się, że Twoje dziecko kontroluje urządzenie, a nie odwrotnie. Samo przypominanie, od czasu do czasu, że należy zachować ostrożność, może być niewystarczające.
Wart pamiętać o następujących kwestiach:
OTWARTOŚĆ
Rozmawiaj ze swoim dzieckiem o zagrożeniach i naucz je, jak sobie z nimi ma radzić. Niech dziecko zauważy Twoje zaangażowanie, które będzie identyfikować się z zaciekawieniem, akceptacją i zrozumieniem. Stań się dla swojego dziecka „przyjacielem”, który pozwoli mu zrozumieć pewnego rodzaju treści, które mogą okazać się przejawem hejtu czy agresji. Pokaż, że zawsze może liczyć na Twoją pomoc. W czasie podejmowana rozmów nie zapomnij o ustaleniach – jasno i rzeczowo określ, co można, a czego nie. Dziecko powinno wiedzieć, gdzie leżą granice i w jaki sposób samo może je stawiać. Ciekawym pomysłem jest stworzenie własnego regulaminu korzystania z Internetu, w którym określicie wspólnie limit cyberaktywności. Jednak pamiętaj, że nie jesteś żandarmem stojącym na granicy prawa, jesteś „przyjacielem” służącym swą pomocną dłonią.
STAŃ SIĘ AUTORYTETEM
Jako rodzic jesteś dla swojego dziecka autorytetem. Jeśli sam/a będzie lubować się w programach, które zakazujesz, to nie oczekuj, że Twoje dziecko będzie Cię słuchać. Niech w Twoim domu nie zabraknie treści, które z góry będą zablokowane, ale co od razu nie oznacza, że całkowicie pozbawisz prawa do ich odkrycia. Dziecko może znaleźć inny sposób, aby poznać, to co tak skrupulatnie jest zakazane w domu. Nie obawiaj się porozmawiać o tych treściach. Opowiedz o tym, dlaczego są zablokowane.
NADZÓR
Naucz swoje dziecko dystansu – to, co jest niebezpieczne często jest ukryte. Poprzez dystans ukształtuj w swoim dziecku świadomą ocenę wartości przedstawianych w Internecie. Ucz dziecko ochrony prywatności. Wytłumacz, czym są dane poufne i z czym wiąże się ich upublicznienie.
DZIAŁAJ
Jeśli zauważyłeś/aś coś nietypowego, to nie bój się zareagować. Wykaż się bystrością i nie bój się podjąć odpowiednich kroków, aby sprawdzić, co się dzieje. W przypadku reagowania musisz koniecznie pamiętać o rozmowie – nie możesz pozwolić sobie na to, by Twoje dziecko straciło zaufanie do Ciebie.
Dodam, że w książce „Smarfonowe dzieciaki” znajdziemy również rozdział poświęcony grom komputerowym. Autorka nie tylko pokazuje minusy, ale również plusy grania w gry. Jak twierdzi Miner w szczególności dla chłopców gra jest bardzo cenna. Nawiązywanie i podtrzymywanie kontaktów często odbywa się poprzez gry, co jak się okazuje jest naprawdę cenne, jeśli chodzi o utrwalanie przyjaźni. Cytując fragment książki: „(…) gdyby gry wideo były tak szkodliwe, jak wielu rodziców jest przekonanych, to wraz z rozwojem rynku gier wideo, poczynając od połowy lat 80, należałoby oczekiwać wzrostu przestępczości młodocianych. Tymczasem, według Departamentu Sprawiedliwości, przestępczość młodych jest najniższa od czterdziestu lat.” Jest to świetna wiadomość, jednak w tej kwestii warto zachować ostrożność. Choć nie powinno się pozbawiać dziecka takowej łączności, to jednak warto wiedzieć, w co gra i z kim gra. A co najważniejsze kontrolować to, ile czasu poświęca temu rodzajowi rozrywki. Jak pisze Julianna Miner: „Rodzice powinni grać w gry wideo ze swoimi dziećmi. Niektóre studia wykazały, że wspólne granie rodziców z dziećmi może poprawić ich relacje. Dr Christopher Ferguson, który uczy i prowadzi badania nad psychologią gier wideo na Stetson University oraz jest współautorem Moral Combat: Why the War on Violent Video Games Is Wrong sugeruje, że rodzice grają ze swoimi dziećmi z rozmaitych powodów, które wiążą się z korzyściami dla wszystkich. „Po pierwsze, czas spędzony wspólnie ze swoimi dziećmi to zawsze coś dobrego. Pokazuje, że rozumiesz ich hobby i interesujesz się nimi, nawet jeśli gry wideo nie są czymś dla ciebie. Zdobywasz również dzięki temu wiedzę i informacje na temat tego, co twoje dziecko robi, widząc jak działają gry i technologia. Może zobaczysz coś, co ci się nie spodoba, a wtedy będziesz bez porównania bardziej wiarygodny wyznaczając granice i stwierdzając, że dana rzecz jest nieodpowiednia. Z drugiej strony coś, co zobaczysz, może cię uspokoić”. Ferguson ogólnie uważa, że rodzice powinni naprawdę poświęcić czas, zanim wprowadzą ograniczenia względem mediów, albo wydadzą osąd na temat tego, czego nawet nie spróbowali zrozumieć. Lepiej jest być poinformowanym.”
W tej kwestii bardzo pomocne będzie zawarcie umowy ze swoim dzieckiem. Niech umowa opiera się na jasnych zasadach, ale również bierze pod wzgląd potrzeby młodego człowieka, który chce być w grupie rówieśniczej, a nie poza nią. Przyznaję, że wypowiedź już dorosłego mężczyzny zawarta w książce na temat tego, co dały mu gry bardzo mnie wzruszyła. Choć nie będę zdradzać szczegółów, to jednak warto wiedzieć, że nie wszystko musi być złe…
A co najważniejsze, nigdy nie zapomnij zachęcić swojego dziecka do tego, aby poznało ludzi osobiście. Zachęcaj do rozmów poza Internetem i spotkań. Stwarzaj im okazje do spędzania czasu razem w sposób, który daje radość ludziom w ich wieku.
Reasumując, uważam że publikacja nie tylko pomoże rozwiać pewne obawy związane z zagwarantowaniem poczucia bezpieczeństwa, ale nade wszystko pozwoli zrozumieć świat dzieci, który w dużej mierze opiera się na cyfryzacji. Polecam tę książkę nie tylko rodzicom i dziadkom, ale także nauczycielom, opiekunom i wychowawcom. Na sam koniec dodam jeszcze, że książka opiera się na badaniach oraz zawiera liczne wywiady z rodzicami, nauczycielami oraz dziećmi w różnym przedziale wiekowym. Gorąco polecam!
Autorka: AGNIESZKA ZBLEWSKA
ODSZUKAJ RADOŚĆ W KILKU SŁOWACH - CZYTAJ i UCZ SIĘ
SZUKAJ
NEWSLETTER
Zapisz się na naszą listę mailingową Niech nigdy nie ominie cię żadna nowinka
NAJNOWSZE ARTYKUŁY
ŚLEDŹ MNIE
KATEGORIE
- DEPRESJA
- EMOCJE i NASTRÓJ
- My Lifestyle
- PSYCHOLOGIA ASERTYWNOŚCI
- PSYCHOLOGIA KOMUNIKACJI
- PSYCHOLOGIA KONFLIKTU
- PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI
- PSYCHOLOGIA ODŻYWIANIA
- PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
- PSYCHOLOGIA PEWNOŚCI SIEBIE
- PSYCHOLOGIA PRACY
- PSYCHOLOGIA PRZEMOCY
- PSYCHOLOGIA RODZINY
- PSYCHOLOGIA ROZWOJU
- PSYCHOLOGIA SEKSU
- PSYCHOLOGIA STRATY
- PSYCHOLOGIA SUKCESU
- PSYCHOLOGIA ŚWIADOMOŚCI
- PSYCHOLOGIA SZCZĘŚCIA
- PSYCHOLOGIA UZALEŻNIENIA
- PSYCHOLOGIA WPŁYWU - AFIRMACJE
- PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ
- PSYCHOLOGIA ZDROWIA
- PSYCHOLOGIA ZMIANY
- PSYCHOLOGIA ZWIĄZKU
- PSYCHOTERAPIA
- TECHNIKI NLP
- TOKSYCZNE OSOBOWOŚCI
- WARTO PRZECZYTAĆ
- WARTO WIEDZIEĆ
- WYSOKA WRAŻLIWOŚĆ