Dzisiaj przychodzę z niełatwym tematem. Dzisiaj będzie o śmierci, i o tym jak wiele przekazuje ona informacji o minionym życiu. Jednak zanim przejdę do tego, co mówią zwłoki o życiu człowieka to zaznaczę, że nie będzie to wpis dla osób, które z trudem znoszą jesienne, ciemne i mokre dni. Dlatego jeśli jesienna chandra bezczelnie wkradła się do Twojej codzienności, to odłóż czytanie na lepszy moment 🙂
Kilka tygodniu temu Wydawnictwo Feeria Science zaproponowało mi objęcie patronatem książkę „Co mówią zwłoki. Opowieści antropologa sądowego.” autorstwa Sue Black. Ze względu na to, że temat śmierci zawsze mnie interesował, to nie zastanawiałam się zbyt długo nad złożoną propozycją. Zgodziłam się bardzo szybko, choć do końca nie wiedziałam, co takiego odkryję w tej książce.
Zaś teraz, będąc już po przeczytaniu ostatniej strony, muszę przyznać, że publikacja tak bardzo mnie wciągnęła, że nawet nie przeszkadzało mi to, że autorka wielokrotnie bazuje na terminologii medycznej. No cóż – nie mogła inaczej. Jednak tam, gdzie była taka możliwość to starała się wykorzystywać porównania, aby ułatwić czytanie. Za co wielkie dzięki, bo faktycznie to, co wcześniej było dla mnie niezrozumiałe, dzisiaj stało się bardziej klarowne.
„Co mówią zwłoki” to nie tylko książka pełna ciekawostek na temat tego, jakie informacje zostawiamy po sobie po śmierci, ale to także publikacja bazująca na uczuciach i emocjach samej autorki. Sue Black przedstawia w niej wycinki z życia prywatnego, jak również opowiada o swojej profesji – antropologii sądowej. Przyznaję, że dzięki niej dzisiaj wiem, jak wielkie znaczenie ma dla historii ludzkości ten zawód. To właśnie dzięki antropologowi poznajemy życie ludzi, którzy odeszli z niego wieki temu.
Antropolog sądowy jest w stanie określić płeć, wzrost, wiek, a przede wszystkim to, jakie życie prowadziła określona osoba przed śmiercią i co najważniejsze, co doprowadziło do jej zgonu. Analiza składu włosów i paznokci denata pozwala nawet określić, ile razy w przeciągu życia się przeprowadzał. Dodatkowo analiza włosów mówi także o tym, jakie środki uzależniające były przyjmowane przed śmiercią. Dzięki tej profesji nawet po wielu latach możemy odkryć najtrudniejsze zagadki kryminalne. A jeśli już jesteśmy przy zagadkach kryminalnych to w „Co mówią zwłoki” znajdziemy spory zbiór opisów dokonanych zbrodni i sposobów rozszyfrowania motywów zabójstw. Sue Black szczegółowo opisuje najtrudniejsze zagadki zbrodni, które dane było jej rozwiązać. Jeśli zastanawiasz się nad tym, jak radziła sobie z tym psychicznie, to jej odpowiedź w tej kwestii jest bardzo krótka. Oto jej słowa: „(…)muszę zachowywać się profesjonalnie i bezstronnie, skupiać się na dowodach, a nie na ich osobistym czy emocjonalnym wymiarze, i wiele podobnych – ale tak zupełnie szczerze, to umarli nigdy nie wzbudzali we mnie lęku. Boję się tylko żywych. Martwi są znacznie bardziej przewidywalni i chętni do współpracy.”
„Co mówią zwłoki” to nie tylko opisy makabrycznych śledztw, w których uczestniczyła autorka. Sue Black daje czytelnikowi również wiedzę dotyczącą samego okresu nauki – przygotowania do pełnienia zawodu antropologa sądowego. Skupia się na tym, jak wielkim darem są dla nauki osoby, które postanowiły oddać swoje ciała. Dokładnie opisuje, co dzieje się z ciałami, jak uczą się na nich studenci.
Co najbardziej spodobało mi się w tej książce? Trudno jest mi wskazać jedną konkretną rzecz. Choć przyznaję, że najbardziej utkwił mi w pamięci fragment mówiący o tym, jak bardzo nieżyczliwie traktujemy śmierć. Wiem dobrze, dlaczego tak się dzieje. Jednak autorka w sposób bardzo przyjazny próbuje odwrócić lęk i obawy związane z kwestią śmierci. Czytając jej słowa, w pamięci miałam moją Babcię, która odeszła z tego świata kilka miesięcy temu. Choć strata wiązała się dla mnie i moich bliskich z wielkim bólem, to jednak dobrze zdaję sobie sprawę z tego, że dla mojej Babci śmierć była wybawieniem. Przez wiele lat będąc sparaliżowana mierzyła się z wielkim bólem fizycznym i psychicznym. Gdy jeszcze jej umysł był na tyle sprawny mówiła o tym, jak bardzo modli się o śmierć i ubolewa nad tym, że nie przychodzi po nią. Pamiętam, gdy płakała, że śmierć ją omija, a ona tak bardzo jej pragnie. Jedyne co mogłam w tych momentach dla niej zrobić, to jeszcze bardziej ją przytulić. Chciałam aby wiedziała, że jestem blisko niej i w żaden sposób nie neguję jej pragnienia śmierci. Chciałam, aby w moich ramionach czuła ukojenie, choć dobrze wiedziałam, że go nie uzyska. Minęło wiele lat zanim śmierć zapukała do jej drzwi. Jedynie co mogę powiedzieć – czas odebrał jej nie tylko zdrowie fizyczne, ale również psychiczne…
Wracając do książki…
Tytuły rozdziałów są bardzo zagadkowe, a każdy z nich zawiera cytat, który doskonale poprzedza to, co przeczytamy. Najbardziej zapadł mi w pamięci cytat autorstwa Theodor Seuss Geisel – „Czasem poznajemy wartość chwili dopiero wtedy, gdy jest już wspomnieniem.” Słowa pisarza stanowiły wprowadzenie do rozdziału czwartego – „Kiedy śmierć staje się osobista”. Dodatkowo pod każdym cytatem zostało umieszczone zdjęcie z życia prywatnego i zawodowego autorki. Uważam, że był to bardzo dobry pomysł, ponieważ ułatwia to zobrazowanie sobie kwestii poruszanych w rozdziałach.
Krótko ujmując, książka „Co mówią zwłoki” daje czytelnikowi wiedzę. Pokazuje śmierć z innej strony. Dlatego z całego serca polecam każdemu kto interesuje się nauką i tym, jak wiele jesteśmy w stanie odkryć mając tak naprawdę szczątkowe informację…
Daj znać w komentarzu poniżej, czy też interesujesz się tego typu książkami? Czekam na wieści od Ciebie 🙂
Autorka: AGNIESZKA ZBLEWSKA
4 odpowiedzi na “Tajemnice ludzkiej wędrówki, czyli co mówią zwłoki o życiu człowieku?”
Zostaw komentarz
ODSZUKAJ RADOŚĆ W KILKU SŁOWACH - CZYTAJ i UCZ SIĘ
SZUKAJ
NEWSLETTER
Zapisz się na naszą listę mailingową Niech nigdy nie ominie cię żadna nowinka
NAJNOWSZE ARTYKUŁY
ŚLEDŹ MNIE
KATEGORIE
- DEPRESJA
- EMOCJE i NASTRÓJ
- My Lifestyle
- PSYCHOLOGIA ASERTYWNOŚCI
- PSYCHOLOGIA KOMUNIKACJI
- PSYCHOLOGIA KONFLIKTU
- PSYCHOLOGIA MIŁOŚCI
- PSYCHOLOGIA ODŻYWIANIA
- PSYCHOLOGIA OSOBOWOŚCI
- PSYCHOLOGIA PEWNOŚCI SIEBIE
- PSYCHOLOGIA PRACY
- PSYCHOLOGIA PRZEMOCY
- PSYCHOLOGIA RODZINY
- PSYCHOLOGIA ROZWOJU
- PSYCHOLOGIA SEKSU
- PSYCHOLOGIA STRATY
- PSYCHOLOGIA SUKCESU
- PSYCHOLOGIA ŚWIADOMOŚCI
- PSYCHOLOGIA SZCZĘŚCIA
- PSYCHOLOGIA UZALEŻNIENIA
- PSYCHOLOGIA WPŁYWU - AFIRMACJE
- PSYCHOLOGIA ZABURZEŃ
- PSYCHOLOGIA ZDROWIA
- PSYCHOLOGIA ZMIANY
- PSYCHOLOGIA ZWIĄZKU
- PSYCHOTERAPIA
- TECHNIKI NLP
- TOKSYCZNE OSOBOWOŚCI
- WARTO PRZECZYTAĆ
- WARTO WIEDZIEĆ
- WYSOKA WRAŻLIWOŚĆ
Pani Agnieszko,
dziękuję za kolejny ciekawy Pani artykuł. Zapewne zajrzę do książki – choć temat rzeczywiście budzi emocje ..np. związane z uwarunkowaniami kulturowymi, własnymi doświadczeniami i przemyśleniami. Pozytywne jest to, że jednak z czasem i wiekiem nabieramy dystansu..oraz fakt, że łatwiej jest gdy temat ma charakter bezosobowy,… a niestety trudniej gdy odnajdujemy wątki osobiste..temat śmierci jest tematem świadomego życia.
pozdrawiam
Anita
Bardzo się cieszę, że zaciekawiłam. Ja osobiście bardzo lubię tego typu tematy. Autorka zabiera czytelnika w całkiem inny świat – świat pełen naukowych faktów o życiu ludzi zbudowany na podstawie śmierci. Pokazuje też całkiem inne podejście – mniej emocjonalne, które każdemu dobrze jest znane. Serdecznie pozdrawiam, Agnieszka
Pani Agnieszko dziękuję. Zaintrygowała mnie Pani. Już chcę przeczytać tą książkę. Interesują mnie historie związane ze śmiercią.
Bardzo się cieszę 🙂 Dla mnie książka była jakby odkrywaniem dotąd mało znanego lądu, jakim jest śmierć i ciało ludzkie po śmierci. Pozdrawiam, Agnieszka